Gastblog: One hunderd and sixty!
In ons blog hebben we het meestal over onderwerpen uit ons vak, bekeken vanuit onze roze bril. We vonden het nu wel eens tijd om de zaken vanuit een andere invalshoek te belichten. Daarom gaan we nu wat vaker gastbloggen. En degene die het spits mag afbijten is Abe Stienstra (Restore Kringloop).
Abe is geboren in 1956 en getrouwd met ‘zijn Annet’. Abe is manager bij Restore Kringloop, een grote kringloopketen in de omgeving Ede, Veenendaal en Barneveld. Naast hart voor kringloop, heeft Abe ook een passie voor hardlopen en daar schrijft hij graag over. We hebben Abe nu eens gevraagd om te schrijven over hoe hij Buro Koorts ervaart en dit is het resultaat:
“One hunderd and sixty!”
Door: Abe Stienstra
Wow, ik zie me de zaal met verschraald bier, waar iedereen op de banken springt, al voor me. Yes, 160 (‘’one-hundred-and-sixty’)! Maar nee, die sport is het niet en dan zou ik waarschijnlijk ook een buikomvang hebben die groter was. Oef! Dat is een vooroordeel. Een gemiddelde darter heeft wellicht een middel dat het op kan nemen tegen een… hardloper? Tja, probeer ik te doen, mijn 160 is mijn hartslag en gelukkig haal ik niet de 180, die darters najagen.
Maar ik heb het idee dat mijn sportcarrière in mijn tweede jeugd al in de knop is gebroken. Het is zwoegen de laatste tijd. Ik loop voor mijn gevoel met kauwgum onder mijn schoenen. Onder de 160 loop ik niet en de snelheid per kilometer laat een curve zien die een economische crisis niet zou misstaan. Maar ook de economische crisis heeft een eind en datzelfde geld dus ook voor mijn hardloopcrisis.
Metafoor: Buro Koorts als ‘Personal Trainer’
Consumentenvertrouwen speelt een belangrijke rol bij het verhelpen van de economische crisis. Als dat beter wordt is het allemaal minder erg. Dus laat ik mijn sportvertrouwen nu maar een boost geven en eens gaan sparren met een personal trainer. Een soort Burootje K. alleen dan op individueel sportgebied. Het zou kunnen, advies geven, meetrainen, sparren, beter worden, zo mogelijk gezamenlijk. Tja, het is een optie bedenk ik me terwijl ik bezweet met de zon recht boven me in het park loop. Of moet ik de schaduw opzoeken en het er bij laten zitten? Ik weet al wat de ‘Koortsigen’ onder ons zouden zeggen. “Ik zou het niet doen. Al die energie en conditie die je hebt opgebouwd op een bankje in de schaduw weggooien? Nee, dat is de gemakkelijkst weg”, dus ik loop door.
Ik pak thuis de tablet, Google ‘personal trainer’ en ik kom een Fries van de 2e generatie tegen die me verder kan helpen. Een gesprek en intake later heb ik mijn looppad gezet op verbeteren van mijn conditie, meer stabiliteit in mijn “core”, een betere balans en meer lol in het lopen. De doodlopende weg, waarbij ik op de verkeerde knoppen druk wordt langzaam ontrafeld. In plaats van steeds dikkere mist om me heen terwijl ik loop, gloort er een ochtendzon met in de verte niet hinderlijke, maar rustgevende mistflarden. Eigenlijk zaken die ook gemakkelijk te vertalen zijn naar het bedrijfsleven.
Zou een bedrijf managen en hardlopen dan meer met elkaar gemeen hebben dan darten en hardlopen? Misschien moet ik dat nog eens te berde brengen in de levendige discussies over de koers, de stabiliteit, de do’s en dont’s met dat Burootje K. Of kan ik beter met hen gaan darten en bier drinken?
